کاش میشد تو این خیابونای سرد
دستاتو لااقل بهم میدادی قرض
تو کجایی که تو این شهر شلوغ
قلب من صد تیکه شد هر روز و شب
حیف عشق و نشد اون دوتا چشمات بفهمنو
بگم من جایی قشنگی ساختم برات
تو قلبم که مرگم نمیتونه مجبورم کنه از عشقت منو دورم کنه
کم مونده این فکر و خیالا از تو منو داغونم کنه
هر چی ازت موندو دادم بره لااقل نبودنتو یادم بره
خیره ام به بارون پشت پنجره تا با لالایش خوابم بره
تو صبر نکردی سر بشه تا تلخیا عسل بشه
تو نه آوردی روی نه نذاشتی موضوع حل بشه
هی بد که پشت بد و اومد هر دو دقیقه جر و بحث
اصلا از اینا چیزی یادت هست
هر چی ازت موندو دادم بره لااقل نبودنو یادم بره
خیرم به بارون پشت پنجره، تا با لالایش خوابم بره