چه دلسرد و چه بی رحمی چرا دستامو ول کردی و رفتی
شاید تقدیرم این بوده بری تنهام بذاری، برنگردی
من ساده خیال کردم واسم یاری رفیقی جون پناهی
عجب خواب پریشونی من آشفته ولی راحت تو خوابی
یادت میاد کنار هم چه سرمست و غما بود دور
نه اشکی و نه آهی بود و نه یه درد جدایی سینه سوز
به دل گفتم نشو عاشق نرفت به خرج این دل پس بسوز
حالا نیستی و یادت میسوزونه تار و پودم
نمیشد باورم هرگز میاد روزی من از تو دور بمونم
تو شهر غم از این ماتم، شکسته دل واسه خودم بخونم
به جون هر دومون قسم ،نباشی خیلی بی کسم
نمیره فکرت از سرم، گمشده ای در به درم
ای تو تکیه گاه زندگی، ازم نگذر به سادگی
کاشکی میشد بیای و باز رها شم از این آشفتگی

یادت میاد کنار هم چه سرمست و غما بود دور
نه اشکی و نه آهی بود و نه یه درد جدایی سینه سوز
به دل گفتم نشو عاشق نرفت به خرج این دل پس بسوز
حالا نیستی و یادت میسوزونه تار و پودم
نمیشد باورم هرگز میاد روزی من از تو دور بمونم
تو شهر غم از این ماتم، شکسته دل واسه خودم بخونم
به جون هر دومون قسم، نباشی خیلی بی کسم
نمیره فکرت از سرم، گمشده ای در به درم
ای تو تکیه گاه زندگی، ازم نگذر به سادگی
کاشکی میشد بیای و باز رها شم از این آشفتگی