موجش فلکی است کز بلندی
معیار عیار آسمان است
صحنش حرمی که در حریمش
از سایه و آفتاب امان است

خون روی کاشی های آبی خون
خون دیده ی آیینه ها گلگون
سرخ میدرخشد آفتابی سرخ
سرخ رنگ کاشی های آبی سرخ


خون گوشه گوشه اشک و آتش خون
حوض مسجد موج موجش خون
اسم آزادی میرسد با حکم تیر از راه شب هنگام
می نهد تاریخ را بر سینه ی دیوار روبروی جوخه ی اعدام
خون گوشه گوشه اشک و آتش خون
شب دیده ی دریا و هامون خون

پایمالِ چکمه ی طوفان
غنچه های چادر مادر
آه بال خونین کبوتر ها پرستو ها
آه آهوها آه آهوها