ماه و مغرب تمام من
شب نشین منتظر منم
بی پناهم و بغض آهم و
ابر آواره ِ گریه کردنم

بی پناهم و بغض آهم و
ابر آواره ی گریه کردنم
کوه قاف آرزوی من
روح سرکش جنون منم

کار من همین کوچ از زمین
عاشق مردن از دل سپردنم
کار من همین کوچ از زمین
عاشق مردن از دل سپردنم

شونه هاتُ مرهم گریه کن تا بگم
از غمت چی به من گذشت
عمر ما بدون هم سر شد و روز خوش
سمت این خونه برنگشت

جای هر گناه تو من تقاص دادم و
از عذابم رها شدم
آخرین امید من ناامیدم نکن
من که دل کندم از خودم



تو اگه ماه شب این خونه بودی
خود رویای این دیوونه بودی
کدوم تعبیر خوش وارونه میشد

عشق اگه با من از این همسایه تر بود
اگه مثل خودم مرد خطر بود
کجا این قلب من دیوونه میشد

شونه هاتُ مرهم گریه کن تا بگم
از غمت چی به من گذشت
عمر ما بدون هم سر شد و روز خوش
سمت این خونه برنگشت

جای هر گناه تو من تقاص دادم و
از عذابم رها شدم
آخرین امید من ناامیدم نکن
من که دل کندم از خودم