از شبانه های سردو خالی
از دروغ و دود این حوالی
جستم تا در کامم شعری بروید
در من مردی تنها آشفته موید
من می روم تا شاید به آخر رساند نگاهم سیاهی را
من می روم تا شاید که آخر بیاید کبوتر پناهی را
من می روم تا شاید به آخر رساند نگاهم سیاهی را
من می روم تا شاید که آخر بیاید کبوتر پناهی را

اولین شبانه را به یاد آر
گوشه چشم عاشقی روادار
من آن حرف بی تو نا گفته بودم
از چشمانت آن شب شعری سرودم
بی قرص رویت ماهی نباشد که شامی بیارزد به بیداری
از تو نوشتم تنها تویی که به شوق سرودن سزاواری
من میروم تا شاید به آخر رساند نگاهم سیاهی را
من میروم تا شاید که آخر بیاید کبوتر پناهی را