چه زیبا میشود شبهایِ من وقتی که میخندی
تویی که در کتاب آفرینش بی همانندی
تمامِ زندگی را خط به خط خواندی برای من
همان روزی که بر حجمِ تنِ من سایه افکندی
شبیه اسب وحشی در میانِ رقصه موهایت
دلم رامِ تو شد اما نگفتی با چه ترفندی
ببین آرامشی در روح و جسمم شکل میگیرد
لبانِ شاعرم را با سکوتت تا که میبندی

هنوز از اشتیاقِ خنده ی گرم تو میسوزم
چگونه ماهِ من از آسمانت باز دل کندی
من و تو در خیاله ما شدن خوشبخته خوشبختیم
چه میشد تا همیشه تا ابد بر من بپیوندی
شبیه اسب وحشی در میانِ رقصه موهایت
دلم رامِ تو شد اما نگفتی با چه ترفندی
ببین آرامشی در روح و جسمم شکل میگیرد
لبانِ شاعرم را با سکوتت تا که میبندی