به دیدارم بیا در شب در این تنهایی تنها
و تاریک خدا مانند دلم تنگ است
بیا ای روشن ِ روشنتر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها
دلم تنگ است
بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه
در این ایوان سرپوشیده
وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستو ها و ماهی ها
و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی
دلم تنگ است
به دیدارم بیا، ای هم گناه، ای مهربان با من
که اینان زود می پوشند رو در خواب های بی گناهی ها
و من می مانم و بیداد بی خوابی
در این ایوان سرپوشیده ی متروک
شب افتاده ست
بیا ای روشنی، اما بپوشان روی
که می ترسم تو را خورشید پندارند
نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را
نمی خواهم بداند هیچ کس ما را
بیا ای مهربان با من
بیا ای یاد مهتابی
بیا ای مهربان با من
بیا ای یاد مهتابی
دلم تنگ است